Irudiz, estetika handiz eta efektu berezi handiz betetako mundu batean, “El Bolero” sinpletasun eta benetakotasun oasi gisa aurkezten da. Hamabost minutuko musika hipnotiko eta errepikakorrak ikuslea harrapatzen duen dantzarekin bat egiten dute, esperientzia artistikoko subjektu aktibo bihurtuz.

Publikoa bost metroko diametroa den lurzoruan dagoen eszenatoki baten inguruan antolatzeak espazio intimo eta hurbil bat sortzen du, non ikusleak obraren konplize aktibo bilakatzen diren. Ekintzak etengabe inguratzen eta desafiatzen ditu, esperientzia artistikoaren protagonista bihurtuz. Emanaldi bakoitza bakarra da, dantzaren eta ikusleen arteko lotura-une errepikaezinak sortzen ditu.